Omdat hier heel weinig recente informatie over te vinden is en er maar weinig mensen (gelukkig) ervaring mee hebben, wil ik graag mijn verhaal en kennis over dit onderwerp delen.

Het was juni 2008, na een werkdag in de dierentuin (Ouwehands Dierenpark) fietste ik terug naar huis in Wageningen toen destijds. Maar de berg nog maar net af viel ik, heel veel pijn en een tennisbal aan de buitenzijde van mijn voet waren het gevolg.

VOORAF Ik had net te horen gekregen dat ik mijn opleiding voor Hotelmanager afgerond had en dat mijn wereld zich zou vergroten tot de wereld van grote mensen (het werkleven). Het laatste jaar van mijn opleiding was pittig, ik had aan het begin van het jaar een angstaanval gehad en de diagnose Burn-out was het gevolg, gedreven als ik ben heb ik het voor elkaar gebokst om toch mijn opleiding af te ronden door thuis te studeren en mijn stage dichtbij huis te doen. Na dit alles zou ik rust nemen en zorgen dat ik volledig zou herstellen, maar mijn lijf vond denk ik dat het te lang duurde want nu moest ik wel 😀 !

WACHTEN Na wat wel een eeuwigheid leek te duren (20min; gelukkig was het warm en droog), kwam de ambulance. Mijn collega’s en twee voorbijgangers die waren gestopt hebben mij gerust gesteld, afgeleid en ondersteund waar mogelijk en geregeld dat hulp onderweg was. Ik kreeg direct een infuus en pijnstilling, mijn schoen en sok werden uitgedaan en ik kreeg te horen dat ik mee ging naar het ziekenhuis. Inmiddels was mijn vriend ook aangekomen en hij heeft toen mijn ouders gebeld.

AMBULANCE & EERSTE HULPPOST In het Ziekenhuis aangekomen was iedereen er, er werden foto’s gemaakt en ze wilde de tennisbal (talus zo leerde ik later) terug zetten. Dit hebben ze wel 3 of 4 maal geprobeerd met 5 man sterk, gips eromheen en nogmaals foto’s maken. Wat was ik blij dat mijn tweede moeder bij mij mocht blijven tijdens het zetten, zij werkte ook in het ziekenhuis en dat was de enige reden dat ze het toelieten… Nou dat snap ik want my o my wat heb ik gegild, een gemiddelde vader zal de artsen van het bed afgeslagen hebben vrees ik.

DE CHIRURG Na de pogingen bleek dat er toch een chirurg bij moest komen, hij moest alleen uit Nijmegen komen en dat ging dus wel even duren. Het moest operatief gezet worden en er werd nog gesproken over de alternatieven en of dit dan het juiste ziekenhuis was voor dit trauma. Geen idee hoelang het geduurd heeft maar ik lag op de operatietafel en kreeg dan eindelijk dat roesje waar ik altijd van riep dat die mij niet plat zal krijgen en viel snel in een heerlijke slaap.

NA DE OPERATIE De volgende dag kwam de chirurg aan mijn bed, mijn eerste vraag was of ik in September weer kon hockeyen, want tenslotte gaat je leven als tiener over hele belangrijke zaken… Hij keek mij lang en stil aan en zei toen zullen we eerst kijken of je weer kan leren lopen? En weg was de grond en weg was de toekomst die ik voor me zag tot gisteren.

DIAGNOSE Ik kreeg te horen dat ik een Talus Luxatie had gehad, verschillende botten verbrijzeld en mijn banden kon hij niet eens echt iets over zeggen. Ik kreeg nog morfine tegen de pijn en mocht pas naar huis als ik daar vanaf was. Door de morfine viel ik vaak tijdens gesprekken weg en voelde ik me heel loom en niet in controle. In record tempo heb ik het afgebouwd en met een goede dosis diclofinac en maagbeschermers ging ik naar…. Thuis thuis.

ONDERZOEK Thuis thuis ging ik op internet kijken, opzoek naar lotgenoten want ik snapte er nog maar weinig van wat er aan de hand was. Zoals zo vaak is op internet zoeken naar lotgenoten met een trauma niet de meest opbeurende ervaring maar ik vond wel veel info waardoor ik vragen kon stellen en antwoorden op hoe het in mijn enkel in elkaar zit. Hier is mijn liefde en interesse in het menselijk lichaam gegroeid en aangewakkerd en ligt de basis voor mijn vak nu.

Wat houd een Talus luxatie in?

Een talus luxatie is het ontwrichten van je enkelgewricht. Je enkel is opgebouwd uit heel veel complex samen gehouden botjes. De talus is het gewricht dat het beste verstopt zit tussen je scheenbeen, kuitbeen en hielbeen, het enige stukje dat je ervan kan voelen noemen we het Sprongbeen (in de bocht van je voet en onderbeen) (afb. 1). Dit alles wordt vastgehouden met heel veel kleine bandjes, de pezen van je spieren en natuurlijk je huid. (afb. 2) Het ontwrichten van dit gewricht kan dus alleen gebeuren bij een snelle beweging met veel kracht. In mijn geval door de druk van de trapper tegen mijn hielbeen aan terwijl mijn tenen op de grond bleven staan.

De gevolgen van een Talus luxatie?

Wat zijn nu dan de gevolgen van een Talus luxatie wilt u nu vast weten. Dit is heel lastig vast te stellen, want naast dat er 1000 gevolgen puur anatomisch mogelijk zijn bij een talus Luxatie heeft het ook heel erg te maken met bij wie gebeurd is.

Wat kan er allemaal kapot gaan?

  • De Talus kan twee kanten op uitbreken,
    • Naar binnen (Eversie)
    • Naar buiten (inversie)
  • Alle botjes kunnen breken of in erger geval verbrijzelen (dit is in allemaal scherven breken)
  • De bandjes zullen scheuren, er zitten er zoveel dat lastig te zeggen is welke er dan kapot zijn/gaan
  • Pezen kunnen scheuren of afscheuren
  • Afgebroken stukjes bot kunnen verplaatsen
  • De huid kan kapot gaan (vooral bij een Eversie trauma).

Het herstel

Kijkende naar wat er allemaal kapot kan gaan bij dit trauma, zal u vast en zeker begrijpen dat het lastig vast te stellen is wat we kunnen verwachten van het herstel. En dit zit dan ook ergens tussen, nooit meer kunnen lopen en weer kunnen sporten (harlopen/veldsport) maar ook tussen nagenoeg pijnvrij leven en altijd pijn ervaren.

Herstel termijn

In alle gevallen kan je rekenen op een revalidatie van 2 jaar, waarbij je eerst geneest en daarna de mobiliteit en de kracht weer gaat uitbreiden/opbouwen. Dit veelal met een fysiotherapeut/manueeltherapeut/oefentherapeut en mogelijk een sportzorgmasseur. Het houdt in dat je 3x per week een afspraak met een van hun hebt staan om te werken aan je herstel. In de tussentijd zal de chirurg af en toe foto’s/scans maken om te zien hoe de ontwikkeling van het bot en het herstel er inwendig uit zien.

Mijn advies is; luister naar je gevoel, heb vertrouwen in je lijf en zet door naar een wenselijk resultaat. Durf te vragen om een second opinion en verwacht de maximale inzet van het team dat je begeleid, maar zet zelf ook maximaal in 😉

De reden van deze twee jaar is niet dat het zolang duurt voordat je weer iets kan maar vooral omdat daarna pas goed vast te stellen is of je last hebt van Artrose (bot aangroei) of Nartrose (botkrimping).

Mijn herstel

Ik ben nagenoeg volledig hersteld, ik kan weer hardlopen/hockeyen enz. Wel heb ik nog geregeld pijn bij het opstarten van een beweging in mijn enkel, bemerk ik luchtdruk verschillen in de atmosfeer, (dit uit zich in een zeurende pijn die je ook bij een zwelling voelt). En heb ik reactie bij intensieve inspanning, denk aan veel zijwaartse bewegingen zoals lopen door mul zand, over ongelijke grond of een fanatieke pot op het veld. Dit kan je vergelijken met spierpijn in de ergste vorm. Ik heb geen last gehad van Artrose of Nartrose en hiermee een denk ik haast wel optimaal herstel ondervonden. Inmiddels zijn we 11 jaar verder en ik moet wel zeggen dat ik het gevoel heb dat ik nu vaker last heb dan tussen de 7 en 10 jaar na het ongeval, maar dit kan ook samen gaan met extra gewicht, dus hierover meer zodra ik deze kilo’s kwijt ben 😛 .

Hopelijk tot een volgende keer en zonnige groet,

Dominique

Pin It on Pinterest

Delen

Deel dit op je tijdlijn